Gerard loopt met een licht gebogen rug. Hij kijkt je aan met nieuwsgierige ogen en spreekt met een warme stem. In zijn handen houdt hij een witte stok. Zijn ogen gaan achteruit en dus leert hij op nieuwe manieren zijn weg te vinden. Het gaat hem goed af. Wanneer hij met een groep het park in gaat om herfstbladeren te rapen is hij de meest oplettende van het hele stel. 'Gaat die ene auto daar wel voor ons stoppen?'
Gerard is één van de oudste bewoners van Kwadijkerpark. 'Ik zou niet precies weten hoe oud ik was toen ik hier kwam, maar ik woon hier al 35 jaar.' Hij houdt er een druk sociaal leven op na. Hij zit in de medezeggenschapsraad van Prinsenstichting ('het is goed om mee te denken') en tijdens feestjes en evenementen verkoopt hij consumptiebonnen. 'Ik ben goed in verkopen. Ik verkoop consumptiebonnen tijdens het jaarfeest en ook tijdens de aankomende plantendag. Ze kosten één Euro. Ik ben er van tien uur 's ochtends tot acht uur 's avonds. Als je iets wilt drinken dan kan dat via mij.'
