Samen met zijn vrouw Henny woont Adriaan in de Molenbuurt, de wijk die grenst aan Kwadijkerpark. Je zou kunnen zeggen dat het park hun achtertuin is. Een extra achtertuin dan, want het huis van Adriaan en Henny is omringd door groen. Er gaat duidelijk veel aandacht naartoe; De bomen zijn gesnoeid in verschillende spiraal- en bolvormen. Het huis heeft grote ramen, overal waar je kijkt zie je groen.
Adriaan vertelt met humor over zijn leven. 'Ik doe helemaal niks meer. En ik verveel me geen seconde.' begint hij het gesprek. 'Ik ben een 77-jarige man. Daar kan ik ook niks aan doen.'
Samen met zijn broers runde hij tot zijn 59e een drukkerij in Duivendrecht. 'We drukten alles wat binnen ons formaat van 52 bij 72 centimeter viel. Verenigingsbladen, foldertjes, familiedrukwerk, bijsluiters; je kan het zo gek niet bedenken of ik heb het gedrukt.' Vanwege het bedrijf zijn ze destijds vanuit Enkhuizen naar Purmerend verhuisd. 'Zo'n drukkerij bouw je niet zomaar op. We zijn met niks begonnen en hebben hard gewerkt. Een gedeelte van de opvoeding van de kinderen heb ik hierdoor niet meegemaakt, dat lag in Henny's handen.'
Tien jaar hebben ze in Purmerend-Noord gewoond. Op een dag zag Adriaan hun huidige huis te koop staan. 'Ik was meteen verliefd. Zo'n leuke woning. De buurt is heel leuk, heel groen. Ik had het gevoel dat ik in Sporthuis Centrum was; een vakantiepark.' Henny: 'We zitten hier nou alweer 27 jaar. Met plezier. Ook met de Kwadijker-koogers, de cliënten van Prinsenstichting die langskomen.' 'Er is één bewoner.. als hij ons maar ziet begint hij te zwaaien. Hij vraagt ons nog altijd naar onze kleinzoon, met wie hij tien jaar geleden een keer geschommeld heeft.'
Adriaan en Henny zijn dol op hun huis, op het groen en op de rust. Maar hoe heerlijk ze het er ook vinden; ze trekken er graag op uit. Adriaan: 'We hebben een camper, die wilde ik naast ons huis kunnen zetten. Ik heb er eigenhandig een plek naast de garage voor gemaakt. Als ik weet dat we weggaan zet ik de camper aan de stroom. De koelkast schiet dan meteen aan zodat we hem kunnen vullen voordat we weggaan. Ideaal.' Ze gebruiken de camper veel; niet alleen voor vakanties, maar ook om hun kleinzoon te volgen, die wielrenner is. Henny: 'Tot voor Corona waren we er altijd bij. Als hij koersen reed of deelnam aan wedstrijden gingen we een dag van tevoren weg, om het parcours te verkennen en de dag na de wedstrijd gingen we dan pas weer terug'. Adriaan: 'Hij vind het leuk als zijn opa en oma erbij zijn en wij vinden het prachtig om alles mee te maken.' Henny: 'Dit jaar moest het Nederlands Kampioenschap vanwege Corona zonder publiek gereden worden. Wij dachten: 'het zal ons toch niet gebeuren dat hij rijdt en dat we helemaal niet kunnen kijken?' Toen zijn we toch met de camper naar Drenthe gegaan. Je kon niks zien, want overal stonden hekwerken. In één bocht zagen we een gaatje. Het is ons zo gelukt om met gepaste afstand een stukje van het parcours te kunnen zien. We hebben hem toch zien fietsen!'
