Michiel van Zeijl is landschapsarchitect bij Strootman Landschapsarchitecten. Vanuit zijn expertise helpt hij Kwadijkerpark tot woonpark te maken. Om de transformatie optimaal te laten verlopen werkt hij nauw samen met de architecten van FKG, de stedenbouwkundigen van RROG en de technische experts van BAM en SmitsRinsma. De architecten ontwerpen de gebouwen, RROG buigt zich over de verkaveling en Strootman verzorgt het landschap.
Van zorgomgeving naar gezamenlijk park
Michiel staat voor de uitdaging 'zo veel mogelijk van de prachtige parkkwaliteit overeind te houden en het park beter met zijn omgeving te verbinden'. 'Kwadijkerpark heeft een jonge geschiedenis. Tot in de jaren tachtig was het gebied nog agrarisch polderland aan de rand van de Purmer. Met de komst van Prinsenstichting werd het een enigzins gesloten instellingsterrein waar mensen veilig konden leven achter een groene bosrand. Nu is de kijk op zorg bij de Prinsenstichting veranderd en mag de omgeving zich ontwikkelen tot een woonpark in combinatie met de zorg die nog steeds onderdeel uitmaakt van het terrein. Kwadijkerpark transformeert dus van een vrij gesloten zorgomgeving naar een gezamenlijk park.'
Waterpartij als hart
De bouw van woningen heeft impact op het ecosysteem van Kwadijkerpark, met name op de waterhuishouding en het groen. Met de bouw van huizen en de aanleg van paden wordt er een grote hoeveelheid verhard oppervlak toegevoegd aan het park. Het is belangrijk dat er genoeg grond beschikbaar is om water op te vangen en vast te houden. Michiel creëert met zijn ontwerp een nieuw optimum. De afgenomen waterbeheersbaarheid wordt gecompenseerd door waterpartijen op het terrein te vergroten en door bestaand water met elkaar te verbinden. De huizen worden op terpen geplaatst. Een systeem van greppels zorgt voor goede doorstroming en geeft de wijk karakter. Middenin het park komt een forse waterpartij te liggen met daaroverheen een prachtige brug. Lange zichtlijnen leiden de blik door het park naar dit punt; het hart van het park, een plek van verbinding en ontspanning.
Romantische parksfeer
Vaak worden woonwijken gebouwd op kaal gemaakte grond waar bomen, stuiken en grasvelden tijdens de bouw worden aangeplant. Na tien, twintig, soms dertig, jaar is de beplanting dan pas substantieel aanwezig in het straatbeeld. Zo niet in Kwadijkerpark. Hier wordt het groen behouden en komen de gebouwen ertussen te staan. Dit waarborgt de biodiversiteit van de omgeving en geeft nieuwe bewoners van meet af aan een parkgevoel. Michiel: 'Met het aangeplante groen van de jaren tachtig heeft Kwadijkerpark goud in handen. De rijkdom aan bomen en struiken geeft een prachtige sfeer, die het nieuwe woongebied direct tot een aangename leefomgeving maakt'. De huizen en het park zullen in elkaar overgaan. Via een netwerk van paden, groen en water wordt het toekomstig woonpark goed verbonden met de omgeving. 'Overal heb je het parkgevoel, ook in de woonstraten, de doorsteekjes en het balkon'. Als het aan Michiel ligt is Kwadijkerpark in de toekomst 'een aangename groene wereld met een rijk bomenbestand van oude en nieuwe bomen, in een glooiend terrein met gras en bloemen'. De bijzondere bomen staan er al. Michiel raadt aan eens goed rond te kijken tijdens een wandeling. 'De rijkdom aan bomen van verschillende soorten is erg bijzonder: bijvoorbeeld eiken, lindes, tulpenbomen, essen, moerascipressen, wilgen, esdoorns en nog veel meer: een arboretum waardig!'
